Kiedy pod koniec lutego żegnaliśmy na wałbrzyskim cmentarzu Mariana Szeję, pozwoliłem sobie napisać: „Bez wątpienia Marian Szeja pozostanie w pamięci kibiców jako znakomity bramkarz Thoreza, a potem Zagłębia Wałbrzych. Według wielu specjalistów, Marian Szeja jest w 10 najlepszych polskich bramkarzy w historii futbolu. Dla Wałbrzycha zrobił bardzo wiele i teraz to miasto powinno uczcić pamięć tego wielkiego sportowca i człowieka choćby w postaci nadania jego imienia jednemu ze stadionów piłkarskich czy też ulicy”.
Okazało się, że wiele osób w mieście myśli podobnie i są już pierwsze efekty i konkrety w tej sprawie. Wałbrzyskie środowisko sportowe zjednoczyło się w pomyśle uczczenia pamięci tego znakomitego sportowca i człowieka. W tygodniu odbyło się kolejne posiedzenie Rady Sportu, a więc osób, które na co dzień żyją sportem i wywodzą się z tego właśnie środowiska. Od początku mówiło się o kilku propozycjach, jak uczcić pamięć pana Mariana. Te propozycje to m.in. nazwa ulicy, nazwa stadionu. Pojawił się również pomysł stworzenia pomnika dla wszystkich wałbrzyskich olimpijczyków lub utworzenia muzeum sportu wałbrzyskiego.
Efektem spotkania Rady Sportu jest propozycja, by ulica dojazdowa do Aqua Zdroju nosiła nazwę Mariana Szei, a także stadion przy ulicy Ratuszowej miałby nosić imię tego znakomitego bramkarza. Kolejnym pomysłem rekomendowanym przez Radę Sportu jest organizowanie międzynarodowego turnieju piłkarskiego dla zespołów młodzieżowych.
Marian Szeja to ikona wałbrzyskiej piłki nożnej. Wychowanek Unii Kędzierzyn trafił do Thoreza Wałbrzych w 1960 roku. Następnie grał w Zagłębiu Wałbrzych, z którym święcił sukcesy w rozgrywkach krajowych. W latach 70. Zagłębie uchodziło za bardzo solidną ligową drużynę, co potwierdziło zajmując 3. miejsce w tabeli w sezonie 1970/71, ustępując jedynie Górnikowi Zabrze i warszawskiej Legii. Nie byłoby tego sukcesu bez świetnych występów Mariana Szei. W 1973 roku Szeja wyjechał do Francji, gdzie występował w FC Metz, a później w AJA Auxerre. W reprezentacji Polski Szeja rozegrał 17 spotkań. To m.in. Mistrz Olimpijski z 1972 roku. W 1979 roku z Auxerre dotarł do Finału Pucharu Francji. Zmarł 25 lutego 2015 roku.
