Projekt obejmuje remont istniejących klatek schodowych, roboty budowlane wewnątrz obiektu (piwnica, parter, I piętro, poddasze), remont ścian fundamentowych wewnątrz obiektu, remont elewacji i cokołu, remont stolarki okiennej i drzwiowej w całym obiekcie, remont instalacji grzewczej, budowę instalacji gazowej i sygnalizacji gazu, remont dachu, remont instalacji elektrycznej i niskoprądowej, instalacji teletechnicznej, instalacji odgromowej i uziemienia, montaż instalacji oddymiania klatek schodowych, instalacji fotowoltaiki, instalacji wodociągowej i hydrantowej oraz montaż telewizji przemysłowej CCTV. Udogodnieniem będzie nowopowstająca platforma dla osób z niepełnosprawnościami oraz dla starszych mieszkańców. Nad całością prac czuwa konserwator, by efekt końcowy był jak najbardziej podobny do pierwowzoru.
Uroczyste przekazanie umowy przez lidera Aglomeracji Wałbrzyskiej Prezydenta Miasta Wałbrzycha Romana Szełemeja na realizację zadań związanych z remontem dawnego Zespołu Szkół odbyło się 8 kwietnia 2019 r. Ogólna wartość projektu na rewitalizację budynku przy ul. Parkowej 9 wynosi 1.970.702,17 zł, z czego Gmina Głuszyca otrzymała dofinansowanie z EFRR w wysokości 1.064.494,47 oraz dofinansowanie z Budżetu Państwa wynoszące 126.124,94 zł. Planowany termin zakończenia robót budowlanych to wrzesień 2020 roku. Wcześniej zmodernizowane zostało oświetlenie wokół obiektu oraz droga dojazdowa. Na to zadanie przeznaczono łącznie kwotę 697.372,67zł, z czego 592.766,77 zł to dofinansowanie z EFRR i 69.737,26 zł to dofinansowanie z Budżetu Państwa. Oba projekty otrzymały środki dzięki współpracy z ZIT Aglomeracji Wałbrzyskiej.
Ciekawa jest historia obiektu usytuowanego przy ul. Parkowej 9. Budynek dawnego Zespołu Szkół był pierwotnie jednym z trzech tzw. pałaców fabrykanta, należących do rodziny Kauffmannów, jednych z pierwszych właścicieli dawnych zakładów włókienniczych znajdujących się na terenie przedwojennej Głuszycy. Willa została wzniesiona z inicjatywy samego Meyera Kauffmanna w 1862 roku. Otaczał ją park w stylu angielskim, do którego nasadzenia sprowadzono egzotyczne drzewa i krzewy z całego świata. Istniejąca sadzawka to pozostałość po wspaniałym systemie wodnym, do którego wodę kierowano z ujęć znajdujących się na zboczach przylegającego Masywu Jedlińskiej Kopy. Do 1894 roku, czyli do momentu wybudowania willi w obecnym Ogrodzie Jordanowskim, była to główna willa reprezentacyjna. Właściciele mieszkali tu latem, przyjmowali tu też gości. Od samego początku budynek posiadał centralne ogrzewanie zasilane z przyległego zakładu. Na przestrzeni lat willa była wielokrotnie modernizowana.
