W programie zaplanowano m.in.:
1. Prezentację piłki siatkowej na siedząco.
2. Prelekcje propagujące odpowiednie wzorce zachowania w stosunku do osób niepełnosprawnych.
3. Projekcję filmów instruktażowych propagujących w/w idee.
4. Mecz pokazowy piłki siatkowej na siedząco z włączeniem do udziału w nim adresatów projektu ( m.in. uczniów szkół integracyjnych, członków lokalnych klubów piłki siatkowej, członków lokalnych stowarzyszeń osób niepełnosprawnych).
Jest to zespołowa gra sportowa oparta na przepisach gry w piłkę siatkową zmodyfikowanych w taki sposób, aby umożliwić grę zarówno osobom niepełnosprawnym jak i pełnosprawnym na jednym boisku, dając im równe szanse na wygraną. Integracyjny charakter tej gry dodany do wszystkich innych walorów tradycyjnej siatkówki stanowi o wyjątkowości tej dyscypliny sportu.
Gra powstała w Holandii po II Wojnie Światowej jako sport dla weteranów wojennych. Od 1967 roku rozgrywano mecze międzypaństwowe w „siedzącej” siatkówce. W 1978 roku Światowa Organizacja Sportu Niepełnosprawnych oficjalnie zaakceptowała ją jako dyscyplinę sportu, a od 1980 roku siatkówka na siedząco znalazła się w rodzinie dyscyplin paraolimpijskich.
W chwili obecnej regularnie rozgrywane są Mistrzostwa Świata, Mistrzostwa Europy oraz Puchar Interkontynentalny, w których startują drużyny narodowe męskie seniorów i juniorów oraz żeńskie.
Piłka siatkowa na siedząco najlepiej rozwija się w Europie. Reprezentacje narodowe ma obecnie 16 państw, a członkami Europejskiej federacji jest 26 krajów. W Europie prym wiodą reprezentacje Bośni i Hercegowiny (mistrz paraolimpijski z Londynu), Rosji oraz Niemiec. Reprezentacja Polski na Mistrzostwach Europy 2011 rozegranych w Roterdamie zajęła szóste miejsce, które uważam za wielki sukces biorąc pod uwagę rozwój tego sportu w Europie oraz nasze aktualne warunki organizacyjno-finansowe.
Poza startym kontynentem najwyższy poziom prezentują Iran , Egipt, Brazylia i USA. W Polsce jest aktualnie dziewięć drużyn, które od piętnastu lat rozgrywają Mistrzostwa Polski, Puchar Polski oraz turnieje towarzyskie.
W tegorocznych Mistrzostwach Polski tytuł mistrza Polski wywalczył zespół IKS ATAK Elbląg, wicemistrza START Wrocław, a na trzecim stopniu podium uplasował się Start Szczecin.
PRZEPISY GRY:
- wymiary boiska 10m długości i 6m szerokości (pole gry jednej drużyny 5m x 6m) , linia ataku znajduje się w odległości 2m od siatki,
- siatka wysokość górnej taśmy dla mężczyzn 115 cm, dla kobiet 105 cm
- punkt odniesienia względem linii na boisku są pośladki, a nie stopy jak w tradycyjnej siatkówce (czyli na przykład zawodnik zagrywający może mieć nogi na boisku, ale jego pośladki muszą się znajdować za linią końcową boiska, ta sama zasada obowiązuje w przypadku ataku z linii obrony)
- w momencie kontaktu z piłką co najmniej jeden pośladek musi mieć kontakt z podłożem
- można blokować zagrywkę, a jeśli nastąpił kontakt bloku z piłką nie jest on liczony jako pierwsze odbicie, toteż drużyna przyjmująca zagrywkę dysponuje trzema odbiciami w celu rozegrania akcji
- zawodnicy grają bez protez.
WALORY TEJ ODMIANY SIATKÓWKI:
- gra integracyjna – ze względu na przepisy gry szanse pełnosprawnych
i niepełnosprawnych są równe,
- zgodnie z przepisami gry w rozgrywkach klubowych na boisku może przebywać dwóch w pełni sprawnych zawodników,
- w tej grze bardzo rzadko zdarzają się kontuzje ( nie ma skakania ),
- ze względu na fakt, iż do tej gry nie jest konieczna wysoka wydolność organizmu mogą w nią z powodzeniem i pełną satysfakcją grać starsi zawodnicy.
To sport dla:
1.Osoby niepełnosprawne ruchowo:
- z amputacjami kończyn dolnych i górnych,
- z niedowładami kończyn dolnych i górnych,
- ze skrótami kończyn dolnych i górnych,
- z dysplazją lub luksacją stawów biodrowych,
- po przebytej chorobie Perthesa,
- ze stwierdzoną niestabilnością w stawie kolanowym (np. zerwane więzadła krzyżowe),
- z ograniczonymi zakresami ruchów w stawach (np. brak zgięcia w stawie kolanowym),
- z osłabioną siłą mięśni kończyn dolnych i górnych,
- z endoprotezami bioder lub kolan,
- z ciężkimi zaburzeniami krążenia w kończynach dolnych,
- ze stawem rzekomym kończyny dolnej,
- z luksacją stawu ramienno-łopatkowego,
2. Osoby pełnosprawne:
- siatkarze początkujący i oldboje,
- siatkarze po kontuzjach uniemożliwiających im skakanie,
- kobiety i mężczyźni,
- starsi i młodsi,
- wszyscy, którzy lubią aktywnie spędzać czas w grupie.
PRZYSZŁOŚĆ:
W 2013 roku Polska (Elbląg) będzie gospodarzem Mistrzostw Europy mężczyzn i kobiet, a w 2014 również w Elblągu odbędą się Mistrzostwa Świata w piłce siatkowej na siedząco, w których wystąpi 40 drużyn.
Przyznanie nam organizacji tych dwóch imprez dowodzi, iż w naszym kraju jest potencjał zarówno organizacyjny jak i sportowy, aby rozwijać ten wyjątkowy sport.
Oczywistym jest, iż zarówno organizacja imprez, przygotowanie reprezentacji oraz dalszy rozwój tego sportu w Polsce wymaga wiele pracy, na którą jesteśmy przygotowani.
W zakres tych działań wchodzi popularyzacja piłki siatkowej na siedząco jako sportu, którego wyjątkowa formuła stwarza naturalne warunki do integracji oraz wspólnego przełamywania barier, które ograniczają nasze codzienne życie. Jedną z takich aktywności jest projekt promocji piłki siatkowej na siedząco na Dolnym Śląsku w 2013 roku. Jego celem jest uczynienie go dolnośląskim integracyjnym sportem masowym.
Zaangażowane w nim będą szkoły integracyjne, lokalne kluby piłki siatkowej oraz miejscowe stowarzyszenia osób niepełnosprawnych, których przedstawiciele będą się wspólnie dobrze bawić grając w siatkówkę na siedząco.
MARZENIA:
Wszyscy sportowcy, trenerzy i działacze marzą o występie na Igrzyskach – my też. Aby zrealizować te marzenia musimy stworzyć wyjątkowe warunki grupie 12-15 zawodników (Kadrze Polski), którzy dzięki temu będą mogli poświęcić się swojej pasji i podnoszeniu poziomu sportowego.
Dotąd wszystkie ich działania oparte były i są na ambicji i zamiłowaniu do tej dyscypliny sportu. Aby uczestniczyć w zgrupowaniach i wyjazdach reprezentacji wykorzystują urlopy wypoczynkowe w swojej pracy, rezygnując jednocześnie z wspólnego z rodziną należnego im wypoczynku. Często angażując własne środki pieniężne i wolny czas uczestniczą w promocji sportu osób niepełnosprawnych.
Wyżej opisane realia są typowe dla rekreacji i sportu amatorskiego. Blokują one rozwój naszych reprezentantów, a co za tym idzie całej dyscypliny. Najlepsze reprezentacje narodowe na świecie już od wielu lat działają w sposób profesjonalny, a efekty tych działań przekładają się na wyniki sportowe.
