Pierwsze wzmianki o warowni w tym miejscu pochodzą z 1242 roku. Natomiast najstarsza wiarygodna wzmianka o zamku sięga 1327 roku, kiedy to Bolko II świdnicki wystawił na nim dokument.
Czasami źródła informuję, że budowniczym zamku mógł być Bolesław Rogatka, jednak najbardziej prawdopodobne jest, że założył go Bolko I Surowy, książę świdnicko-jaworski, pod koniec XIII wieku.
Zamek został wzniesiony na zalesionym wapiennym wzgórzu, którego strome stoki opadają do doliny Czyżynki. Najświetniejszy okres w historii zamku przypada na panowanie Bolka II świdnicko-jaworskiego oraz jego wdowy, księżnej Agnieszki.
W 1466 roku zamek doznał znacznych zniszczeń. W drugiej połowie XV wieku oraz na przełomie XV i XVI wieku, pod panowaniem rodu Czettritzów, zamek był rozbudowywany. Jednak podczas wojny trzydziestoletniej, w 1634 roku, warownia została spalona podczas szwedzkiego oblężenia. W XVIII wieku zamkiem zaczęły władać bandy zbójeckie.
Około 1800 roku zamek został ostatecznie zniszczony i popadł w ruinę. W okresie międzywojennym pod kierunkiem Waltera Bremera podjęto prace konserwatorskie, które obejmowały zabezpieczenie ruin budynku mieszkalnego, podwyższenie zachowanej części wieży w celu wyrównania korony, przemurowanie lica wieży, rekonstrukcję zewnętrznej bramy wjazdowej, mostu zwodzonego oraz wiaduktu na kamiennych filarach prowadzącego od strony wschodniej.
Dzięki zaangażowaniu Stowarzyszenia Partnerstwo Wokół Trójgarbu, w grudniu 2020 roku do ruin średniowiecznego zamku zbudowano nową kładkę.
