Na tej samej sesji Pan Wacław przedstawił radnym kolejny projekt upamiętnienia Golgoty Wschodu. Polega on na zorganizowaniu przez wałbrzyski oddział Sybiraków oraz Urząd Miasta Wałbrzycha uroczystej Akademii Golgoty Wschodu, która odbyłaby się 17 września 2019 roku na terenie Starej Kopalni w Wałbrzychu. Byłaby ona upamiętnieniem Dnia Sybiraka, 80. rocznicy napaści ZSRR na Polskę oraz 30. rocznicy istnienia wałbrzyskiego Oddziału Sybiraków.
Projekt został zaakceptowany przez Prezydenta Miasta Romana Szełemeja i czynione są odpowiednie przygotowania. Wcześniej wałbrzyscy Sybiracy w miarę swoich sił udają się do szkół podstawowych Wałbrzycha i powiatu na lekcje historii poświęcone tragicznym losom Sybiraków. Pomaga im Wacław Kwieciński, autor wniosku o nadanie wałbrzyskiej ulicy imienia Sybiraków, który przygotował multimedialną prezentację poświęconą losom Sybiraków. Przedstawiona została ona Sybirakom w wałbrzyskim Kole oraz na czas pisania artykułu w siedmiu szkołach podstawowych Wałbrzycha i powiatu. Na następne dni zaplanowane są wizyty w kolejnych szkołach podstawowych. Po takiej prezentacji, szkoły przeprowadzą wśród uczniów konkursy o Sybirakach i wyłonią trójkę laureatów, która to weźmie udział w uroczystych obchodach we wrześniu.
Obchody, jak co roku, rozpoczną się przy pomniku Syberyjskiej Golgoty od złożenia wieńców, kwiatów i zniczy. Następnie odbędzie się uroczysta msza św. w pobliskim kościele, a oficjalne uroczystości odbędą się na terenie wałbrzyskiej Starej Kopalni. Laureaci szkolnych konkursów otrzymają wówczas nagrody książkowe.
Na lekcji historii w szkole podstawowej nr 5 w Boguszowie-Gorcach obecna była zasłużona wałbrzyska Sybiraczka Maria Listwan, a gościem na lekcji była wicestarosta powiatu wałbrzyskiego Iwona Frankowska. Pposługę kapłańską dla wałbrzyskich Sybiraków sprawuje Sybirak ks. prałat Stanisław Pająk. Te wyjątkowe lekcje historii prowadzi Wacław Kwieciński. W pierwszych prezentacjach uczestniczył również prezes Wałbrzyskiego Oddziału Sybiraków Adam Mitelsztet. Młodzież w skupieniu i z należytą powagą odbiera przekazywane treści o losach Sybiraków, nie kryjąc zdumienia, że człowiek człowiekowi zgotował tak okrutny los.
Poniżej fragment wspomnień Sybiraczki Cecyli Majgier. Wywózka na Syberię, rok 1940, który to odczytywany jest uczniom przez prowadzącego lekcję.
13.04.1940 godzina druga w nocy. Zajechała furmanka z kilkoma żołnierzami sowieckimi. Wołają „otwierać". Weszli do domu i mówią: „bez słowa, bystro ubieraj się". Co w tym czasie można było wziąć? Niewiele, nic, ręce opadły rozpacz. Przywieźli nas na stację i załadowano do bydlęcego wagonu towarowego. Byli już w nim nasi znajomi, sąsiedzi i dowożono kolejnych.
Zszokowała mnie dziura w podłodze – to ona miała służyć jako ubikacja? Jak to możliwe? Przecież jadą kobiety, mężczyźni i dzieci. Zrobiono parawan z koców.
Pociąg ruszył i nikt nie wiedział - dokąd. Po drodze doczepiano kolejne wagony pełne ludzi. Okienka w wagonie małe, zakratowane przez które wpadało trochę światła i powietrza – nie za wiele dla tylu ludzi. Raz na dobę podawano posiłki: wiadro zupy, chleb i wiadro kipiatoku, czyli wrzątku.
Jechaliśmy głównie nocami, aby mieszkańcy mijanych okolic nie wiedzieli, że w wagonach jadą ludzie, Polacy z krwi i kości, zesłańcy. W czasie podróży nikt się nie mył. Jechaliśmy już cztery tygodnie. Ludzie umierali w pociągu. Wyrzucano ich na pobocze i pozostawiano.
Wreszcie stacja końcowa naszej drogi – Kustanaj. A więc Kazachstan.
Zachęcamy serdecznie szkoły podstawowe do skorzystania z takiej prezentacji i przekazaniu młodzieży zapewne niewiele znanych informacji o losach naszych rodaków wywiezionych na Syberię.
