Anna Sztucka jest artystką multidyscyplinarną, poszukującą wypowiedzi artystycznej w mediach takich jak: ceramika, assemblage i malarstwo. Interesują ją również inne dyscypliny sztuk wizualnych: grafika cyfrowa czy rzeźba. Obroniła dyplom w pracowni profesor Ireny Lipskiej-Zworskiej na Wydziale Ceramiki i Szkła w rodzimym Wrocławiu. Spędziła 25 lat na emigracji w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, prawie cały ten czas podróżując . Dało jej to wiele różnorodnych inspiracji do tworzenia. Zwłaszcza podróże do Meksyku, gdzie intensywność kolorów i światła jest niepowtarzalna, co znalazło swoje odzwierciedlenie w jej twórczości. Uprawia ceramikę – zafascynowana przeróżnymi przedmiotami z życia codziennego. Buduje również unikalne instalacje z materiałów wtórnych, takich jak stare drewno i złom, wkomponowując w nie swoje zdjęcia roślin i pejzaży, którymi jest zafascynowana. Duch jej twórczości to afirmacja natury i świata przefiltrowana jej indywidualnym stylem i tym właśnie pragnie się podzielić z innymi. Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w Kanadzie oraz w Polsce.
Wystawy:
2016 - Wystawa indywidualna: Trzy Światy – jeden artysta – Muzeum Dawnego Kupiectwa w Świdnicy.
2014 - Wystawa indywidualna: Ceramika, assemblage, malarstwo – Galeria 44 w Świdnicy.
2008 - Wystawa grupowa artystów międzynarodowych należących do grupy Electronic Avenue - Galleria Electronic Avenue, Vancouver, Canada.
2007 - Wystawa grupowa: malarstwo - Francuskie Centrum Kultury, Vancouver, Kanada
2005 - Wystawa indywidualna: malarstwo – Miejska galeria sztuki w New Westminster, Kanada
2004 - Wystawa indywidualna: malarstwo – Polskie Towarzystwo Zgoda, Vancouver, Kanada
2002 - Wystawa indywidualna: malarstwo – Centrum Kultury Port Moody, Kanada
2002 - Wystawa grupowa: rzeźba ceramiczna – Wrocławski ogród ceramiki, Akademia Sztuk Pięknych, Wrocław.
1992 - Wystawa grupowa: ceramika przemysłowa – BWA Wrocław
O ceramice:
W ceramice, Anna Sztucka przedstawia swoje fascynacje otaczającym nas światem. Głównie przedmiotami codziennego użytku, które pod wpływem czasu i używania nabrały innego wymiaru - kumulując w sobie minione zdarzenia, epoki, czy modę. Jej rzeźby czy naczynia stają się świadectwem zbiorowej kultury – zbiorem stylów, trendów w zdobnictwie, wzornictwie, modzie, w codziennym życiu. Zainteresowanie tkaniną i ubiorami przekłada na język ceramicznych rzeźb, które również niosą w sobie ducha minionych dni czy epok. Uzupełniane cyfrowymi grafikami mają również za zadanie stworzyć specyficzny nastrój, wywołać emocje…
Statki oraz inne pojazdy poprzez swoją formę, detale czy przeznaczenie (podróż) są również przedmiotem ceramicznego Światka artystki. Po części są tęsknotą za dzieciństwem. Fascynacje ich obłymi kształtami przekłada w stylizowane, czasem naiwne formy rzeźbiarskie – parostatki z dymiącymi kominami, stare, zużyte łajby, samochody, traktując realistyczną formę tych pojazdów jako pretekst do tworzenia własnych, wymyślonych.
Trójwymiarowa forma, połączona z kolorem i kalkomanią dają Annie Sztuckiej praktycznie nieograniczone możliwości ekspresji artystycznej.
„ Dzięki ceramice mogę przekroczyć wszystkie bariery, wchodząc w świat gdzie praktycznie wszystko jest możliwe do zrobienia, co daje mi poczucie wielkiego komfortu”.
O assemblagu
Otaczająca nas przestrzeń jest bogata nie tylko w przedmioty nowe, które służą nam w codziennym życiu, ale również przedmioty i materiały, które wyszły już z użytku i czasami poniewierają się niepotrzebne i zapomniane choć wciąż stanowią część naszego pejzażu.
Fascynując się zestawianiem różnych materiałów, faktur i kształtów, a zwłaszcza tych postarzonych przez czas, Anna Sztucka zaczęła zbierać stare drewno i odwiedzać okoliczne złomowisko w poszukiwaniu interesujących ją obiektów. Komponując je z wykonanymi przez siebie fotografiami intrygujących ją fragmentów natury, stworzyła assemblage. Jest to niesamowite, że przedmioty i materiały, które pozornie różnią się od siebie diametralnie, np. drewno i metal czy papier, w swojej postarzonej przez czas formie ujednolicają się i harmonizują ze sobą jak grono dobrych znajomych.
„Moje assemblage to nostalgiczne impresje natury stworzone ze starego drewna, złomu i kawałków moich fotografii z natury. Są przypomnieniem dla mnie, że w rezultacie wszystko jest połączone i należy do jednego świata. Pozornie różne elementy, są bardzo podobne lub takie same. I tak jest też z nami ludźmi. Mmimo różnic, naszą esencją jest jedność i identyczność”.
