Wniosek o nadanie tego tytułu złożyli radni Piotr Kwiatkowski, Piotr Kraczkowski oraz Marek Dolat.
Uzasadnienie:
Danuta Marosz - rodowita wałbrzyszanka, absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim [1977], a także studiów podyplomowych w zakresie kultury na Uniwersytecie Warszawskim [1982] oraz marketingu i zarządzania [2000]. Zawodowo niezmiennie związana z kulturą: jako kierownik Domu Spółdzielcy przy Spółdzielni Mieszkaniowej Górnik, z czasem przekształconego w WOK, a od wielu sezonów dyrektor Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Pod jej
kierownictwem wałbrzyska scena odnosiła i odnosi swoje największe sukcesy, występując dla widzów w całej Polsce, a także reprezentując polską scenę teatralną – w tym miasto Wałbrzych - w Paryżu, Wiedniu, Moskwie, Berlinie, Lwowie, Sibiu, Seulu... Osiągnięcia Teatru przyczyniają się do kreowania pozytywnego wizerunku Miasta i mogą stanowić wizytówkę Regionu. Wałbrzyski „Szaniawski" wymieniany jest wśród czołowych scen w kraju, zapraszany na najważniejsze konkursy, zdobywa wiele nagród, realizuje spektakle z udziałem znakomitych polskich twórców. To Teatr nagradzany na festiwalach i przeglądach, ale również
doceniany za działalność na rzecz Miasta oraz Regionu, w tym właśnie za rolę, jaką odgrywa na mapie teatralnej Polski [„Zasłużony dla Miasta Wałbrzycha" (2004), „Zasłużony dla Kultury Polskiej" (2008)]. Prowadząc wałbrzyski Teatr Dramatyczny, Danuta Marosz stworzyła wzorcowy model współpracy z twórcami, nacechowany osobistą wrażliwością i entuzjazmem.
Udowodniła, że w mieście postrzeganym do niedawna jako synonim gospodarczej przegranej, można odnieść spektakularny, ogólnopolski sukces, gdy „SZANIAWSKI":
·teatr reinterpretacji klasyki i prapremier,
·teatr niekonwencjonalnych rozwiązań,
·teatr młodych twórców i artystycznych debiutów,
·teatr stawiający na edukację,
po prostu - WIĘCEJ NIŻ TEATR! - stał się wizytówką Miasta i pozytywnym, jasnym przykładem zachodzących w nim przemian.
Wałbrzyszanie, uczestnicy szeroko rozumianej kultury - dzięki nietuzinkowym inicjatywom Teatru - otrzymali możliwość zmierzenia się z najnowszymi trendami w sztuce, z najciekawszymi tekstami dramatycznymi. Kierując się potrzebą widzów, Teatr organizuje od kilkunastu lał Dni Dramaturgii, z potrzeby przybliżenia najnowszych tendencji — zaprasza zespoły i spektakle na festiwal FANABERIE Teatralne oraz REZONANS, z potrzeby bliskiego kontaktu z odbiorcą — prowadzi liczne programy edukacyjne dla młodzieży i nie tylko, w tym pionierskie w skali całego kraju („Z ogniem w głowie", Obserwatorium Teatru, TLeN, Teatralna [de]Konstrukcja i inne).
Teatr, pod kierownictwem Danuty Marosz, zaprzyjaźnił się z widzami Miasta, jest otwarty na nowe formy aktywności artystycznej, wspiera niebanalne inicjatywy społeczne, niezmiennie pozostaje organizmem żywym, konfrontującym się wciąż z nowymi twórcami i nową widownią, współpracuje z wieloma instytucjami kultury, czego wyrazem są, np. spektakle powstające w koprodukcji ze scenami teatralnymi w Szczecinie, Warszawie, Zabrzu, Kaliszu, Lublinie, Krakowie. Od blisko 60 lat „Szaniawski" nieprzerwanie realizuje swą misję, podejmuje śmiały dialog z rzeczywistością Wałbrzycha, nie boi się mówić o specyficznych problemach lokalnej społeczności, przekłada jej sprawy na język sceny. To teatr wrażliwy, odważny, potrzebny.
Danuta Marosz, umiejętnie sięga po środki unijne, ministerialne i inne dostępne, realizując kluczowe dla Teatru zadania, nie tylko artystyczne, ale także istotne inwestycje infrastrukturalne, m. in. w latach 2007-2009 przeprowadziła budowę całkiem nowej przestrzeni dla potrzeb artystycznych - Sceny Kameralnej, bowiem Teatr dysponował tylko jedną sceną, na której odbywały się spektakle, próby, wszelkie działania twórcze z uzdolnioną młodzieżą, upowszechnianie kultury teatralnej, edukacja artystyczna, a także ruch amatorski. W kolejnych latach przeprowadzono kompleksową informatyzację instytucji, a w następnych [2014- 2015] modernizację dziedzińca, placów wewnętrznych i dróg dojazdowych do Teatru. Przez lata, aż do początku lat 2000, „Szaniawski" prowadził swą działalność w mocno wyeksploatowanych technicznie obiektach. Nie spełniały żadnych standardów w zakresie bezpieczeństwa, energochłonności, estetyki i funkcjonalności, a także ograniczały i osłabiały warunki odbioru sztuki, określone statutem, powołanej wszak do tworzenia i upowszechniania kultury.
Upowszechnianie kultury i koordynacja tej działalności, stanowią fundament zainteresowań i doświadczeń Danuty Marosz w jej zawodowej aktywności. Wśród wielu istotnych osiągnięć, znalazły się działania na rzecz szeroko pojętej kultury: od współtworzenia koncepcji organizacyjnych i profilu rozmaitych instytucji po realizację samorządowych forów kultury, opracowywanie dokumentów
strategicznych dot. stanu i perspektyw rozwoju kultury w Wałbrzychu i Regionie, zwłaszcza pod kątem organizacji czasu wolnego, animacji, stymulowania potrzeb i oczekiwań kulturalnych mieszkańców, działalności na rzecz społeczności lokalnych, inicjatyw lokalnych, instytucji wspierających twórczość i rozwój dzieci, seniorów, organizacji kobiecych itp. Danuta Marosz współpracowała oraz koordynowała tworzenie i bezpośrednią realizację szczegółowych projektów i nowych form działalności merytorycznej w sferze kultury, zarządzając zasobami ludzkimi, budżetem pionu merytorycznego, szkoleniem kadr do wciąż ewoluujących działań instytucji kultury oraz oświaty. Doświadczenia i osiągnięcia Danuta Marosz, skupione wokół nadzoru oraz koordynacji działań kulturalnych i artystycznych, szeroko pojętej edukacji i animacji kultury w Wałbrzychu oraz współdziałanie z innymi ośrodkami, wyróżniały się zawsze merytoryczną wiarygodnością, elastycznością, umiejętnością odpowiadania na potrzeby społeczności lokalnej. Łącząc opiekę programową i nadzór nad prowadzeniem nowatorskich, wymagających projektów z bezpośrednią administracją działalności kulturalnej, Danuta Marosz wykazywała zawsze, a w szczególności w trudnym czasie przełomu i budowy nowych zasad funkcjonowania instytucji kultury u progu nowego tysiąclecia, znaczną samodzielność, umiejętność przewodzenia oraz skutecznego pozyskiwania zewnętrznych środków finansowych.
Podkreśla, że na osiągnięcia składają się ludzie, których udaje jej się „zapalić" i zgromadzić: zdolni, pracowici, chętni do twórczego wysiłku, pełni wiary w sukces. Każdego dnia stara się robić więcej, niż tego oczekują inni, próbując w tę misję włączać maksymalnie wielu współpracowników.
Przez cztery kadencje, w latach 1998-2014 Danuta Marosz była radną Rady Miejskiej, pełniąc także funkcję wiceprzewodniczącej Rady, w 2 kadencjach przewodniczyła Komisji Edukacji i Kultury, aktywnie uczestnicząc i współprzewodnicząc Komisji Budżetu i Finansów oraz Komisji Statutowej i Etyki. Aktualnie -członkini Rady Kultury przy Prezydencie Miasta oraz wiceprzewodnicząca Wałbrzyskiej Rady Kobiet, organu opiniodawczo-doradczego, zajmującego się diagnozowaniem sytuacji kobiet w Wałbrzychu,
monitorowaniem działań Miasta pod kątem polityki społecznej, rodzinnej i senioralnej, wspieraniem organizacji i akcji społecznych, podejmujących tematy kobiece, równouprawnienia, problemów i potrzeb kobiet, współpracą z organizacjami pozarządowymi oraz instytucjami, które dostrzegają rolę i znaczenie kobiet w podniesieniu jakości życia mieszkańców Wałbrzycha. Współzałożycielka i prezes od 2015 roku - stowarzyszenia LEPSZY WAŁBRZYCH, a następnie członek zarządu tego stowarzyszenia (obecnie już
nie istnieje).
Wrażliwa na sprawy edukacji dzieci i młodzieży, za swą aktywność pozazawodową nagrodzona honorową odznaką „Przyjaciel Dziecka". Otwarta na ludzi, możliwości bezpośredniego, osobistego kontaktu dla rozwiązywania ważnych osobistych lub lokalnych spraw, nastawiona na przełamywanie stereotypu Wałbrzycha -miasta bez perspektyw. Wieloletnia animatorka i kreatorka kultury, uhonorowana trzykrotnie - za zasługi - przez Ministerstwo Kultury, a także przez Ministerstwo Edukacji - Medalem Komisji Edukacji
Narodowej. Zdobywczyni wyróżnienia Dolnośląski Klucz Sukcesu dla najlepszej instytucji kultury oraz Muflonów: dla najlepszego produktu kulturalnego i w kategorii Osobowość w dolnośląskim plebiscycie gospodarczym.
Zainteresowania i działalność pozazawodowa: literatura polska, publicystyka współczesna, krytyka teatralna okresu międzywojennego, turystyka piesza, praca na rzecz instytucji wspierających twórczość, rozwój dzieci, organizacji kobiecych itp.
Ulubiony aforyzm: „Ze wszystkiego można zrobić miód, pod warunkiem, że się jest pszczołą".
O sobie: „Jestem ciągle w drodze…"
Docenia wagę takich cech jak: aktywność, kompetencja, życzliwość, zaangażowanie, przekonanie, że warto podejmować śmiałe wyzwania i poszukiwać dróg dla ich realizacji.
Działania i aktywności Danuty Marosz doprowadziły do gruntownych remontów obiektów teatralnych. Teatr Dramatyczny pod kierownictwem Danuty Marosz prowadzi działalność artystyczną w obszarze sztuk widowiskowych oraz edukacyjną w dziedzinie teorii teatru oraz praktyki scenicznej. Jego działania zapisane są w sezonowych i rocznych planach repertuarowych, na które składają się premiery teatralne, cykliczne działania artystyczne, budujące kontekst dla przedstawień repertuarowych oraz działania
edukacyjne, warsztaty teatralne „Trzeci Teatr", zajęcia z teorii - „Cienie Teatru" i projekty pedagogiczne prowadzone dla młodzieży oraz osób dorosłych. W tej różnorodności, „Szaniawski" zaliczany jest z pewnością do produktów markowych miasta, m. in. za bliski kontakt w mieszkańcami, za konstruowanie repertuaru sezonów artystycznych wokół wyznaczonej osi problemowej- zainicjowanej w Wałbrzychu i naśladowanej przez innych w kraju - dającej możliwość precyzyjnego budowania i pogłębiania dialogu z widzami, za ciągłość i powtarzalność działań, szansę przyglądania się i obcowania z ważnymi, nowymi zjawiskami z obszaru dramaturgii oraz najciekawszymi propozycjami teatralnymi w kraju. Myślenie o marce ma dwie wyraźne siły: energię w tworzeniu marki, która emancypuje działania i ich realizatorów oraz energię w oddziaływaniu wypracowanej już marki, która emancypuje samych odbiorców. Teatr pod kierownictwem Danuty Marosz wyczuwa rytm miasta i czasu, w którym przychodzi mu funkcjonować, aktywnie i żywo reaguje na nowe, nieprzewidziane, zaskakujące zjawiska, poszukując dróg wyjścia i rozwiązań niestandardowych, wykraczających poza przyjęte kanony. Przykładem może być model, który Teatr zaproponował widzom w niemal półtorarocznym okresie izolacji, spowodowanej pandemią koronawirusa. W trosce o bezpieczeństwo artystów i widzów: w miejsce spektakli wielkoobsadowych zaproponował monodramy. Zamiast monumentalizmu- skromność. Zamiast wielkich widowisk- osobiste wydarzenia. Gdy nie można spotkać się na żywo- zaproponował spotkania online. Teatr nie zastygł w oczekiwaniu na oczekiwany powrót do normalności i lepszy czas, lecz znalazł wyjście „awaryjne", ratunek nie całkiem satysfakcjonujący i odpowiadający ambicjom, ale jedyny możliwy: kontakt z widzami w sytuacji braku możliwości spotykania się na żywo.
