Budynek powstał na początku XVIII wieku podczas barokowej przebudowy zamku zainicjowanej przez hrabiego Konrada Ernesta Maksymiliana von Hochberga (1682-1742) , jako tzw. „dom kawalerów”. Mieli w nim zamieszkiwać oczekujący na schedę lub z wyboru nieżonaci członkowie rodziny hrabiowskiej. W odróżnieniu od Oficyny Północnej w której do 1910 roku znajdowały się stajnie, a następnie mieszkania dla służby, Oficyna Południowa miała o wiele ściślejsze powiązania z zamkiem i jego mieszkańcami. Na planach zamkowym z XIX i początku XX wieku figuruje jako muzeum zamkowe (Museumsgebäude). Było to małe muzeum rodzinne przeznaczone tylko dla domowników i dostojnych gości odwiedzających rodzinę książęcą. Zorganizowano je w największym pomieszczeniu budynku – sieni, w której dziś znajduje się Restauracja Książęca. Tylne wyjście z budynku udekorowano po obu stronach barokowymi rzeźbami Atlantów trzymających tarcze, które do 1910 roku zdobiły nieistniejący dziś taras nad Salą Maksymiliana. W budynku znajdowały się pierwotnie dwa duże apartamenty, w których z oryginalnego wystroju przetrwały do dziś oryginalne kominki. Mieszkanie w części wschodniej (dzisiejszy apartament prezydencki) zajmował na początku XX wieku „Hausmarschall des Fürsten von Pless auf Schloss Fürstenstein” czyli ochmistrz książęcego dworu. Za czasów księcia Jana Henryka XV (1861-1938) funkcję tę pełnił pochodzący z austro-węgierskich wówczas Czech, drobny szlachcic Rudolf von der Hagen. W Książu mieszkał z żoną i synem. Po spowodowanym kryzysem finansowym rozwiązaniu dworu w 1928 roku, książęca rodzina Hochberg von Pless zdecydowała się udostępnić Książ dla turystów. Książę Jan Henryk XV (zm.1938) wraz z druga żoną Clothilde (1898-1978) opuścili zamek i z powodów oszczędnościowych przenieśli się do „domu kawalerów” . W apartamencie po stronie zachodniej budynku przyszli na świat ostatni Hochbergowie urodzeni w Książu, hrabianka Beatrice (1929-2021) oraz hrabia Konrad Josef (1930-1934). W oficynie mieli swoje mieszkania także dziedzic, książę Jan Henryk XVII (1900-1984) z żoną Katarzyną (1896-1994) oraz najmłodszy syn Jana Henryka XV, hrabia Bolko (1910-1936). Jednak najsłynniejszą przedstawicielka rodziny Hochbergów, która przez pięć lat mieszkała w pokojach z widokiem na zamek była pierwsza żona Jana Henryka XV, legendarna księżna Daisy von Pless (1873-1943). W październiku 1940 roku schorowana arystokratka była ostatnią przedstawicielką rodziny Hochbergów, która po 430 latach opuszczała Książ i tym samym zamknęła finalny rozdział dziejów tego rodu w najważniejszej rezydencji Dolnego Śląska.
Po wojnie „dom kawalerów” podobnie jak Zamek popadał w ruinę. W latach 60-tych ubiegłego stulecia funkcjonował przez jakiś czas jako ośrodek kolonijny dla dzieci i młodzieży. Pomieszczenia po stronię zachodniej zajęła pod koniec lat 60-tych Polska Akademia Nauk, której przedstawiciele użytkują je do dziś. W dawnym mieszkaniu księżnej Daisy do dziś mieszka emerytowana pracownica PAN, od 2023 roku zasłużona dla miasta Wałbrzycha, Pani Dorota Stempowska, z domu Wawrzyczek (ur.1935 w Książu), której całe życie jest nierozerwalnie związane z Książem. Córka trenera koni wierzchowych w Stadninie Księcia von Pless jest bowiem ostatnią osobą w Wałbrzychu która znała osobiście i pamięta księżna Daisy. Jej przodkowie mieszkali na ternie Książa i pracowali dla Hochbergów od początku XIX wieku.
Po utworzeniu spółki Zamek Książ budynki dawnych oficyn, w tym „domu kawalerów” zaadaptowano na klimatyczny, Hotel „Książ”. W najpiękniejszym, luksusowym Apartamencie Prezydenckim w grudniu 2019 roku spędziła swoją noc poślubną hrabianka Carolin Alexandra von Hochberg (ur.1986) z linii na Roztoce. Jej ślub z Jasperem Schulzem był pierwszym po prawie stu latach mariażem członka rodziny Hochbergów, który dokonał się w Książu.
Opr. Mateusz Mykytyszyn
